Chaber górski Centaurea montana
Chaber górski Centaurea montana w przeciwieństwie do lepiej bławatka jest kępkową rośliną trwałą. Pochodzi z gór południowej Europy i Azji Mniejszej. Dziko występuje na halach i ziołoroślach oraz widnych lasach górskich. To coraz powszechniej uprawiana bylina ozdobna. Uzyskano szereg odmian różniących się kolorystyką kwiatów, rzadziej liści, czasem też pokrojem. Jego koszyczki bywają śnieżnie białe, kremowe, różowe, pąsowe, granatowe bądź fioletowe (polecamy zwłaszcza ‘Gold Bullion’ o błękitnych kwiatach ze szkółki u Bianki). Formy dekoracyjne miewają listowie złociste. Bywa mylony z chabrem miękkowłosym, rodzimym dla naszych Pienin. Oba gatunki mają podobne upodobania siedliskowe i zastosowania w ogrodnictwie. Wymagają dużo światła. Tolerują rozmaite typy podłoża, w tym dość jałowych i szkieletowych. Omawiany gatunek preferuje odczyn obojętny. Sadzimy go na rabatach bylinowych oraz sporych alpinariach. W sprzyjających warunkach ładni zadarni powierzchnię. To obiecujący kandydat na zielone dachy gdyż dobrze wytrzymuje suszę i mróz. Można mnożyć wegetatywnie przez podział starszych egzemplarzy lub z sadzonek korzeniowych. Odcinki korzeni pobiera się zimą lub na przedwiośniu i umieszcza pionowo w podłożu. Dalsze wytyczne uprawowe:
- najlepsza rozstawa: 8-11 szt./m2 , 0,3-0,35 m między poszczególnymi kępami
- siew z nasion od kwietnia do czerwca na rozsadnikach; na stanowiska ostateczne wysadzamy w sierpniu-wrześniu]
- wydajne pomnażanie przez podział starszych kęp albo sadzonki korzeniowe, w zimie lub na przedwiośniu, przy czym kawałki korzeni ustawia się pionowo.
