Czerńce z podrodzaju pluskwica Cimicifuga 

Wszystkie czerńce z podrodzaju pluskwica Cimicifuga to spore rośliny wieloletnie, rodzime dla Półkuli Północnej, o krótkich, tęgich kłączach, o owocach w postaci suchych mieszków, rozsiewanych przez wiatr (a nie mięsistych jagód, rozprzestrzenianych przez ptaki jak u właściwych czerńców).

Zdecydowana większość pluskwic występuje w liściastych i mieszanych, dość cienistych lasach Półkuli Północnej, na zasobnych, próchnicznych glebach o stałej wilgotności. Identyczne są też sposoby ich uprawy:

• Sadzenie jako soliterów po 3-4 szt./m² 
• Optymalna rozstawa: 0,5-0,6 m
• Rozmnażanie przez siew z nasion albo od razu po zbiorze, albo dopiero wiosną po stratyfikacji (ich nasiona długo przelegują nim wykiełkują)
• Albo rozmnażanie przez podział dużych kęp zimą bądź wczesną wiosną do kwietnia.

Jedyną rodzimą dla Polski przedstawicielką tego rodzaju pozostaje pluskwica cuchnąca (europejska) Cimicifuga europea. Podlega u nas częściowej ochronie gatunkowej. W Polsce uprawia się zazwyczaj: 

• prostą (gałęzistą) A. simplex (syn. A. ramosa) z Dalekiego Wschodu;
• dahurską A. dahurica z dawnej Dahurii (płn.-wsch. Mongolii, zach. Chin oraz wsch. Syberii);
• japońską A. japonica Thunb. z Wysp Japońskich;
• groniastą A. racemosa ze wschodnich wybrzeży Ameryki Północnej;
• sercolistną A. cordifolia (syn. A. rubifolia, A. racemosa var. cordifolia) z płd.-wsch. USA.

Polecamy znakomite sadzonki odmian ‘Atropurpurea’, ‘Chocoholic’ albo ‘Queen of Sheba’ ze Szkółki uBianki!